Przedimki „a”, „an” i „the” w języku angielskim. Czym jest przedimek określony i przedimek nieokreślony?

Zapraszamy Cię do zgłębienia wiedzy na temat przedimków a, an i the! W tym artykule dowiesz się wszystkiego na temat zasad użycia przedimków i ich roli w języku. Przekonasz się, że te niepozorne słówka pełnią istotną rolę w komunikacji.

Co to są przedimki a an the?

Na początek zdefiniujmy, czym tak właściwie jest przedimek. Według słownikowej definicji, jest to nieodmienna część mowy, występująca przed rzeczownikiem lub wyrażeniem rzeczownikowym, określająca stopień w jakim dana rzecz jest nam znana. Z tego też względu, mamy w języku angielskim trzy kategorie przedimków. Istnieją bowiem przedimki określone, nieokreślone oraz zerowe (brak przedimka). 

To zagadnienie może być skomplikowane dla osób uczących się angielskiej gramatyki, które znają tylko nasz ojczysty język, ponieważ przedimki nie występują w naszym języku w ogóle. Przedimki nie mają również swojego odpowiednika w języku polskim. Co prawda, tego zagadnienia tyczą się pewne zasady, których nie można w procesie nauki angielskiego pomijać, jednak nie taki jednak diabeł straszny, jak go malują.

Przedimek określony „the” (definite article):

Kiedy używamy przedimka „the”?

Najłatwiejszą do zrozumienia kategorią jest przedimek określony „the”, znany nam po angielsku jako „definite article”. Stosujemy go zawsze, kiedy opisujemy konkretną rzecz, którą mamy na myśli. Musi więc to być rzecz ogólnie znana z kontekstu.”The” stosujemy także odnosząc się do unikalnej rzeczy lub do osoby, która jest znana zarówno nam, rozmówcy, jak i ogółowi. Innymi słowy, chodzi o sytuację, w której mówimy rzeczy jedynej w swoim rodzaju.

Aby lepiej zobrazować te kwestie, przywołajmy kilka przykładów:

• This was the last chance I gave you; (To była ostatnia szansa, jaką ci dałem. – Ta konkretna. Wiedzą o jaką szansę chodzi.)
• There is the car of my neighbour outside; (Na zewnątrz jest auto mojego sąsiada – To konkretne, szczególne.)
• The brak I had yesterday was too short; (Przerwa, którą miałem wczoraj, była za krótka. – Ta konkretna przerwa, która miała miejsce w określonym czasie.)
• We are going to see the London Tower tomorrow. (Jutro zamierzamy zobaczyć London Tower. – Specyficzne, konkretne miejsce. Jedyne w swoim rodzaju.)

Gramatyczne zasady przedimka określonego (definite article)

W przypadku tego rodzaju przedimka, nie ma jeszcze różnicy, czy rzeczownik jest policzalny, czy niepoliczalny. Nie musimy przywiązywać także uwagi, na jaką literę zaczyna się słowo, ani czy rozpoczyna się od spółgłoski, czy od samogłoski. Co ciekawe, nie ma też znaczenia, czy występuje ono w liczbie pojedynczej, czy w liczbie mnogiej. Wszystkie te kategorie mogą mieścić się w definicji zamieszczonej powyżej. Możemy bowiem powiedzieć „the police”, jak i „the university”. Może istnieć też coś takiego jak „the sugar”, albo „the guns”. 

Warto również odnotować pewne kategorie słów, przy których przedimek „the” pojawi się zawsze. Po pierwsze, do tej grupy zaliczać się będą nazwy własne, takie jak „the Sun”, lub „the Eiffel Tower”. Po drugie, nazwiska rodzin, na przykład „the Browns”. Co ciekawe, w angielskim stawiamy „the” również przed przymiotnikiem i rzeczownikiem, jeśli tylko te stoją obok siebie. W wyrażeniu „the magnificent garden” mamy na myśli jeden konkretny wspaniały ogród. Może to być zarówno nazwa własna, jak i po prostu wspaniały ogród ogólnie znany z kontekstu.

Co warto zaznaczyć, „the” ma jeszcze jedną specjalną funkcję w języku angielskim. Za jego pomocą tworzymy bowiem stopień najwyższy przymiotnika. Wtedy niezależnie od okoliczności, przedimek „the” zawsze się pojawi. Za przykład niech posłuży „Michael is the strongest warrior. (Michael jest najsilniejszym wojownikiem.)”.

Słowo „the” wymawiać będziemy jako polskie „de”, pomimo że „th” wskazywałoby raczej na głoskę „f”. Jest to szczegół, ale warto o nim wspomnieć, ponieważ osoba zaczynająca dopiero naukę gramatyki może mieć trudności z angielską wymową, a angielski zawsze trzeba szlifować na wielu poziomach.

Chcesz nauczyć
się angielskiego?

Nie wiesz jak używać przedimków: a, an i the? Nasi lektorzy przedstawią Ci to w prosty sposób! Umów się na darmową lekcję próbną. Chcesz się zapisać?

TAK, CHCĘ!

Przedimki nieokreślone „a” i „an” (indefinite articles):

Kiedy używamy przedimków „a” i „an”?

Przedimki nieokreślone stanowią swego rodzaju przeciwieństwo określonych. „A” i „an” trzeba użyć w sytuacji, kiedy mówimy o czymś po raz pierwszy. 

Przykładowo, jeśli po raz pierwszy widzimy psa, powiemy „A dog is approaching me” (Pies zbliża się do mnie), zamiast „The dog is approaching me.”. Użycie „the” implikowałoby to, że pies jest już nam znany i jesteśmy w stanie dokładnie określić, co to za zwierzę. Tutaj mówimy jednak tylko o „jakimś” psie. Kiedy używamy „a” albo „an”, nie jesteśmy w stanie takiego określenia dokonać. 

Przedimek „a” i „an” stawiamy wszędzie tam, gdzie rzeczownik nie jest nam znany lub gdy nie mamy na myśli rzeczy konkretnej. Powiemy zatem „I’m gonna have a breakfast.” (Zamierzam zjeść śniadanie.), ponieważ w tym przykładzie nie możemy szczegółowo określić śniadania, mówimy o „jakimś” śniadaniu, czyli tylko o jego koncepcie.

Dla lepszego zrozumienia, zobrazujmy sobie tę kwestię na kilku przykładach:

• I need to have a break; (Potrzebują przerwy. – Po prostu, jakiejś przerwy.)
• George would be a good friend; (George byłby dobrym kolegą. – Hipotetycznie, jeszcze nim nie jest.)
• There is an unknown car outside; (Na zewnątrz jest nieznany samochód. – Jakiś bliżej nieokreślony.)
• I want to give you a chance. (Chcę dać ci szansę. – Chodzi o koncept szansy, nie o coś bardzo ścisłego kryjącego się za tym pojęciem.)

Gramatyczne zasady przedimka nieokreślonego (indefinite article)

Zasady stosowania „a” i „an” od strony gramatycznej są dla nich wspólne. „A” i „an” będzie używane zawsze przed rzeczownikami policzalnymi w liczbie pojedynczej, takimi jak „a jail”, „a hospital”, lub choćby „an hour”. 

W przypadku rzeczowników niepoliczalnych, „a” ani „an” nie będą miały zastosowania. Tak samo będzie wyglądać sytuacja, w której nie mamy do czynienia z jedną rzeczą, lecz z liczbą mnogą. Tam również nie można użyć „a” i „an”. Zasady stosowania przedimków w liczbie pojedynczej i mnogiej, oraz w przypadku rzeczy policzalnych i niepoliczalnych, są różne.

Czas omówić wreszcie różnicę pomiędzy „a” i „an”. Jest to zagadnienie stosunkowo proste. Jeśli rzeczownik zaczyna się od samogłoski, używamy wyłącznie przedimka „an”. Jeśli zaś zaczyna się on spółgłoską, o wiele lepiej zabrzmi nam indefinite article „a”. Wszystko zależy więc po prostu od początkowej litery rzeczownika.

Kiedy w ogóle nie użyjemy przedimka?

W powyższym akapicie padło stwierdzenie, że „a” ani „an” nie używa się w przypadku liczby mnogiej i rzeczy niepoliczalnych. W takich sytuacjach nie używa się także „the”. Co więc dzieje się wtedy? Odpowiedź jest prosta. Możemy nie użyć przedimka w ogóle. Taki stan rzeczy będzie świetnie łączył się nie tylko z rzeczownikami określającymi rzeczy niepoliczalne i z tymi występującymi w większej ilości, ale też z nazwami geograficznymi. W sytuacji, kiedy to przymiotnik określa nam, czym jest dana rzecz, przedimek również nie jest potrzebny. Co najważniejsze jednak, przedimka zerowego użyjemy przede wszystkim wtedy, gdy nie będzie można postawić ani „the”, ani „a”, ani „an”. Dobrze zobrazują nam to przykłady poniżej:

• I like (-) english grammar; (Lubię angielską gramatykę.)
• I need (-) money. (Potrzebuję pieniędzy.)
• Do you like (-) cookies? (Czy lubisz ciastka?)
• Would you like to go to (-) Poland? (Czy chciałbyś pojechać do Polski?)

Przykłady użycia przedimków a, an i the w języku angielskim w niepoprawny sposób:

Przedimek „the”:

Na sam koniec, pokażemy w jaki sposób nie posługiwać się przedimkami i jakich sytuacji należy unikać.

Pamiętajmy, że nie użyjemy przedimka określonego przed unikalną rzeczą lub osobą, jeśli osoba jest wymieniona z imienia i z nazwiska lub jeśli chodzi nam o kontynent lub kraj. W takim wypadku zastosujemy przedimek zerowy. (Uwaga! Nie liczą się kraje w liczbie mnogiej, na przykład – the United States of America.). Przywołajmy więc przykłady:

• I want to talk with the Mike Tyson; (Chcę rozmawiać z Mikiem Tysonem.)
• We always wanted to go to the France. (Zawsze chcieliśmy pojechać do Francji.)

Przedimki „a” i „an”:

Ponieważ jest to bardzo częsty problem, pamiętaj: stosuj przedimek zerowy przed liczbą mnogą zamiast „a” i „an”. Aby raz na zawsze rozwiązać problem popełniania tego charakterystycznego błędu, zobrazujmy to w kolejnych zdaniach:

• A students were satisfied with an exam results; (Uczniowie byli zadowoleni z wyników egzaminu.)
• I have seen a movie about an elephants; (Widziałem film o słoniach.)
• I know nothing about an indefinite articles. (Nie wiem nic o przedimkach nieokreślonych.)

Podsumowanie – a an the

To już wszystko, co powinieneś wiedzieć na temat przedimków, drogi czytelniku. Mamy nadzieję, że temat wcale nie okazał się tak skomplikowany, jak można by przypuszczać, a lektura przebiegła miło i przyjemnie. Polecamy przećwiczyć zdobytą wiedzę w zestawie ćwiczeń! Powodzenia w dalszej nauce!