Czasy w języku francuskim – odmiana francuskich czasowników w czasie przeszłym, przyszłym i teraźniejszym
Czasy gramatyczne to jeden z najważniejszych elementów, jakie poznajemy podczas nauki języka. Jest to także element, który przyprawia początkujących uczniów o ból głowy jeszcze częściej niż wymowa. Dotyczy to również osób rozpoczynających naukę języka francuskiego. Mimo że francuskie czasy wydają się trudne do opanowania, ich nauka może przebiec w szybki i przyjemny sposób. Jeśli chcesz poznać czasy francuskie i nauczyć się ich stosowania, przeczytaj poniższy artykuł.
Czas teraźniejszy – le présent
Najbardziej podstawowym czasem francuskim jest czas teraźniejszy, czyli le présent. Tak jak w języku polskim, używamy go do mówienia o tym, co się dzieje w danym momencie oraz do opowiadania o rzeczach, które mają miejsce regularnie.
Aby stworzyć zdanie w présent, musimy odciąć dwie ostatnie litery bezokolicznika, a następnie dodać odpowiednią końcówkę.
Końcówki dla pierwszej grupy (czasowników zakończonych na -er) wyglądają w ten sposób:
Regarder (oglądać) | |
Je regarde (ja oglądam) Tu regardes (ty oglądasz) Il/elle regarde (on/ona ogląda) | Nous regardons (my oglądamy) Vous regardez (wy oglądacie) Ils/elles regardent (oni/one oglądają) |
Uwaga! W języku francuskim występuje także niewielka ilość czasowników należących do drugiej grupy koniugacyjnej, czasowniki ze zmiennymi tematami oraz czasowniki nieregularne. Ponadto, także w grupie pierwszej występują dodatkowe zasady i wyjątki. Jeśli nie jesteś pewien jak odmienić dany czasownik, najlepiej sprawdzić to na przykład w tym konjugatorze.
Czasy francuskie przeszłe (czas przeszły prosty, przeszły złożony i zaprzeszły)
Ważnym elementem gramatyki każdego języka są czasy przeszłe, które służą do wyrażania tego, co wydarzyło się w przeszłości. W języku francuskim istnieją aż trzy czasy odnoszące się do przeszłości, różniące się od siebie nie tylko formą gramatyczną, ale też zastosowaniem.
Le passé composé – czas przeszły złożony dokonany
Passé composé to czas przeszły dokonany. Jest on bardzo często używany przez Francuzów. Służy do opisywania rzeczy, które miały miejsce w przeszłości i już się zakończyły, albo rzeczy, które miały miejsce w przeszłości, ale których skutki wciąż są odczuwalne. Czasu tego użyjemy także za każdym razem, gdy będziemy podawać dokładne ramy czasowe dla jakiegoś wydarzenia.
Czas passé composé tworzymy odmieniając czasownik avoir (mieć) i dodając participe passé, czyli imiesłów czasu przeszłego. Participe passé tworzymy odcinając końcówkę -er od podstawowej formy czasownika i dodając w jej miejsce końcówkę -é.
Na przykład:
- regarder (oglądać) – regardé
- parler (mówić) – parlé
Wiele czasowników ma nieregularną formę participe passé. Poniżej podajemy te najbardziej przydatne:
- lire – lu (czytać)
- finir – fini (kończyć)
- prendre – pris (brać)
- apprendre – appris (uczyć się)
- écrire – écrit (pisać)
- faire – fait (robić)
- avoir – eu (mieć)
- être – été (być)
W dodatku, część czasowników nie tworzy formy participe passé z czasownikiem avoir, a z czasownikiem être. Są to czasowniki związane z przemieszczaniem się, które wymieniamy poniżej:
- arriver – arrivé (przyjechać)
- partir – parti (wyjechać)
- entrer – entré (wejść)
- sortir – sorti (wyjść)
- monter – monté (wejść)
- descendre – descendu (zejść)
- tomber – tombé (przewrócić się, spaść)
- aller – allé (iść)
- naître – né (rodzić się)
- mourir – mort (umrzeć)
- passer – passé (przejść)
- retourner – retourné (wrócić)
- rentrer – rentré (wrócić)
- devenir – devenu (zostać, stać się)
- rester – resté (zostać, zatrzymać się)
Chcesz nauczyć
się francuskiego?
Naucz się czasów w języku francuskim pod okiem naszych lektorów i ćwicz je również w mowie! W naszej Szkole Na Czasie umówisz się na darmową lekcję próbną. Chcesz się zapisać?
L’mparfait – czas przeszły prosty niedokonany
Imparfait to czas przeszły, opisujący wydarzenia, które miały miejsce w przeszłości i jeszcze nie zostały zakończone oraz wydarzenia bez określonych ram czasowych. Czasu tego używamy także do opisów pogody, ludzi, czy miejsc.
L’imparfait tworzymy najpierw odmieniając czasownik w présent do pierwszej osoby liczby mnogiej (czyli do nous) a następnie odcinając końcówkę -ons i zastępując ją odpowiednią końcówką czasu imparfait.
Savoir (wiedzieć) | |
Je savais (ja wiedziałem) Tu savais (ty wiedziałeś) Il/elle savait (on wiedział/ona wiedziała) | Nous savions (my wiedzieliśmy) Vous saviez (wy wiedzieliście) Ils/elles savaient (oni wiedzieli/ one wiedziały) |
Czas zaprzeszły – le plus-que-parfait
Plus-que-parfait to czas używany zazwyczaj w dłuższych wypowiedziach odnoszących się do przeszłości. Stosujemy go, gdy chcemy powiedzieć, że jakieś wydarzenie miało miejsce jeszcze wcześniej, niż inne wydarzenia, o których opowiadamy. Tego czasu możemy użyć na przykład w takim zdaniu:
Quand Marie s’est réveillée, sa famille avait déjà pris le petit-déjeuner. – Kiedy Marie się obudziła, jej rodzina zjadła już śniadanie.
Rodzina Marie zjadła śniadanie zanim dziewczynka się obudziła. Obie czynności miały miejsce w przeszłości, ale jedna z nich wydarzyła się wcześniej niż druga, dlatego w tym zdaniu użyjemy czasu zaprzeszłego.
Jeśli znasz już dwa pozostałe czasy służące do opowiadania o przeszłości, tworzenie czasu plus-que-parfait nie sprawi Ci większej trudności. Wystarczy, że w zdaniu w passé composé, zamienisz czasownik posiłkowy avoir lub être na ten sam czasownik w czasie imparfait i gotowe.
Dodatkowe czasy francuskie literackie
W języku francuskim występują jeszcze dwa dodatkowe czasy przeszłe – le passé simple i le passé antérieur. Są one używane zamiast wcześniej już przez nas poznanych czasów przeszłych w różnych tekstach literackich, na przykład powieściach. Czasy te nie są stosowane w codziennej komunikacji i nie pojawiają się na egzaminach takich jak na przykład matura. Z tego powodu niezbyt często można o nich przeczytać w podręcznikach do francuskiego. Jeśli nie zamierzasz pisać książek po francusku, nie musisz się więc nimi za bardzo przejmować. Warto jednak wiedzieć o ich istnieniu, zwłaszcza jeśli jesteś na poziomie zaawansowanym.
Francuskie czasy przyszłe (le futur proche, le futur simple i le futur antérieur)
W języku francuskim istnieją trzy główne czasy przyszłe. Przydają się, gdy mówimy o naszych planach i ambicjach na przyszłość.
Le futur proche
Le futur proche to czas bardzo często używany w języku potocznym. Używamy go do opowiadania o rzeczach, które planujemy na przyszłość i w stosunku do których istnieje duża szansa, że się spełnią.
Tworzenie tego czasu jest bardzo proste. Wystarczy odmienić czasownik aller (iść) i dodać do niego bezokolicznik.
Na przykład:
Demain, je vais travailler. – Jutro będę pracować.
Czas przyszły prosty – le futur simple
Kolejnym ważnym czasem jest le futur simple. Używamy go głównie do mówienia o trochę dalszej przyszłości i planach, które nie są do końca pewne. Jego tworzenie także nie powinno przysparzać większych trudności. Wystarczy dodać do bezokolicznika właściwe dla tego czasu końcówki.
Habiter (mieszkać) | |
J’habiterai (ja będę mieszkać) Tu habiteras (ty będziesz mieszkać) Il/elle habitera (on/ona będzie mieszkać) | Nous habiterons (my będziemy mieszkać) Vous habiterez (wy będziecie mieszkać) Ils/elles habiteront (oni/one będą mieszkać) |
Istnieje też kilka wyjątków, czyli czasowników, których odmian trzeba się nauczyć. Najważniejsze z nich podajemy tutaj:
- aller (iść) – j’irai
- avoir (mieć) – j’aurai
- être (być) – je serai
- faire (robić) – je ferai
- pouvoir (móc) – je pourrai
- savoir (znać) – je saurai
- voir (widzieć) – je verrai
- devoir (musieć) – je devrai
Le futur antérieur
Ostatnim francuskim czasem przyszłym jest le futur antérieur. Jest to czas, którego używamy, gdy opowiadamy o czynności wykonanej i skończonej przed inną czynnością, mającą miejsce w przyszłości. Możemy go użyć na przykład w takim zdaniu:
Quand tu auras fini les devoirs, tu pourras aller au cinéma. – Kiedy zrobisz zadania domowe, będziesz mógł pójść do kina.
W zdaniu tym mówimy o jednej czynności, która musi się skończyć w przyszłości, żeby mogła zostać wykonana inna czynność. Z tego powodu do opisania pierwszej z nich użyjemy czasu przyszłego uprzedniego.
W utworzeniu zdania w tym czasie pomoże znajomość le passé composé. Wystarczy odmienić czasownik posiłkowy être albo avoir w czasie futur antérieur i gotowe.
Le passé récent i inne przydatne konstrukcje
W języku francuskim istnieją jeszcze trzy różne formy, nazywane konstrukcjami czasopodobnymi, które czasem też są zaliczane w poczet francuskich czasów. Są to: venir de (czas le passé récent), être en train de (czas le présent continue) i être sur le point de. Warto je znać, dlatego że są dość proste i dzięki nim bez wysiłku wzbogacisz swoją wypowiedź w języku francuskim.
Le passé récent
Tej konstrukcji używamy do opowiadania o rzeczach, które miały miejsce w niedawnej przeszłości. Jego użycie polega na odmienieniu konstrukcji venir de. Na przykład:
Je viens de rentrer à la maison. – Właśnie wróciłem do domu.
Le présent continue
Jest to konstrukcja, której użyjemy by opowiedzieć o czymś co robimy dokładnie teraz. Na polski można ją przetłumaczyć jako być w trakcie robienia czegoś. Na przykład:
Tu es en train de lire un livre. – Jesteś w trakcie czytania książki.
Konstrukcja être sur le point de
Ostatnia konstrukcja pozwala na wyrażanie planów dotyczących bardzo bliskiej przyszłości. Posługujemy się nią, by mówić o rzeczach które zamierzamy zrobić dosłownie za chwilę.
Je suis sur le point de manger. – Zaraz będę jeść.
Ile jest czasów w języku francuskim? – wszystkie sposoby odmiany francuskich czasowników
Jeśli policzysz wszystkie czasy francuskie, o których była mowa w tym artykule możesz dojść do wniosku, że w języku francuskim istnieje 12 czasów. Czy jest to prawda? Niestety nie do końca. Specjaliści od języka francuskiego nie są zgodni co do tego, ile czasów tak naprawdę istnieje w języku Moliera. Zazwyczaj wyróżnia się ich 8: présent, passé composé, imparfait, plus-que-parfait, passé simple, passé antérieur, futur simple i futur antérieur, albo 10, dodając jeszcze futur proche i passé récent. Présent continue i konstrukcja être sur le point de za samodzielne czasy uznawane są dużo rzadziej. Z drugiej strony w francuskim występują też tryby Subjonctif i Conditionnel, które też odmieniają się przez czasy. Z tego powodu lista możliwych form czasownika jest jeszcze dłuższa niż mogłoby się wydawać.
Nie warto się jednak tym przejmować! Aby porozumiewać się w języku francuskim wystarczą trzy podstawowe czasy, a nawet osoby na wyższych poziomach znajomości języka raczej nie będą zbyt często posługiwać się czasami literackimi. Do opanowania niezbędnych nam form czasownika wystarczy zaś praktyka i częste powtórki.
Podsumowanie – tabela czasów w języku francuskim
Mam nadzieję, że ten artykuł pomógł Ci w poznaniu francuskich czasów, a także przekonał Cię, że czasy francuskie wcale nie są aż tak straszne. Na koniec zestawiliśmy je w tabeli, aby pomóc Ci zauważyć podobieństwa i różnice pomiędzy poszczególnymi czasami. A jeśli wciąż odczuwasz lekki niedosyt i chciałbyś poznać jeszcze więcej informacji na temat francuskiej gramatyki, zapraszamy Cię do rozpoczęcia nauki w naszej szkole językowej. Do zobaczenia!
Présent | J’apprends le français. | Uczę się francuskiego. |
Présent Continue | Je suis en train d’apprendre le français. | (Właśnie) uczę się francuskiego. |
Passé Composé | J’ai appris le français. | Nauczyłem się francuskiego. |
Passé Récent | Je viens d’apprendre le français. | (Właśnie) nauczyłem się francuskiego. |
Imparfait | J’apprenais le français. | Uczyłem się francuskiego. |
Plus-que-parfait | J’avais appris le français. | Nauczyłem się francuskiego. |
Passé Simple | J’appris le français. | Nauczyłem się francuskiego. (czas literacki) |
Passé Antérieur | J’eus appris le français. | Nauczyłem się francuskiego. (czas literacki) |
Konstrukcja être sur le point de | Je suis sur le point d’apprendre le français. | (Zaraz) będę uczyć się francuskiego. |
Futur Proche | Je vais apprendre le français. | Będę uczyć się francuskiego. |
Futur Simple | J’apprendrai le français. | Będę uczyć się francuskiego. |
Futur Antérieur | J’aurai appris le français. | Nauczę się francuskiego. |